Van dorp naar stad en weer terug
Deze zomer woon ik acht jaar in Heeze. Geen moment spijt van gehad, al was ik voorafgaand aan de verhuizing na 23 jaar Rotterdam toch een klein beetje bang om het brede aanbod aan vertier en mijn vrienden daar te gaan missen. Dat viel erg mee. In Heeze zijn alle noodzakelijke voorzieningen aanwezig en ook nog op fiets- en loopafstand. Dat laatste maak je in een grote stad niet gauw mee. Dat Heeze ook nog een treinstation heeft én vlakbij Eindhoven ligt, omringd door prachtige natuur, gaf de doorslag om voor Heeze te kiezen. Met een mooi kasteel als kers op de taart.
Ik ben geen Rotterdammer, maar groeide op in een klein dorp aan de IJssel nabij Gouda: Haastrecht. Destijds was ik blij om de plek waar nooit iets gebeurde te verlaten, maar het fietsen en lopen door de natuur is altijd blijven trekken, ook in Rotterdam. Mijn man Jasper had het zelfde gevoel. Hij miste de rust en de natuur van Noord-Limburg waar hij vandaan kwam, dus toen we de drukte, het verkeerslawaai en de vieze lucht wel zat waren, bleek de stap om naar het Brabantse land te verkassen niet zo moeilijk. Mijn werk als thuiswerkende illustrator/ cartoonist kon ik bovendien overal even makkelijk doen. Leve internet.
Eenmaal in Heeze bleek dat we niet bepaald de enigen waren die van elders hierheen waren gekomen. Ik ontmoette mensen uit allerlei hoeken van het land en daarmee ook verschillende opvattingen en achtergronden. Die mengelmoes maakte de stap van stad naar dorp kleiner en dat bevalt goed!
Vaak lees je over de gemoedelijkheid en gezelligheid in Brabantse dorpen, waar mensen achterom bij elkaar binnenlopen. Dat wordt soms tegenover de grote stad afgezet, waar mensen meer langs elkaar heen zouden leven en hun buren niet meer kennen. Ik heb gemerkt dat dit een karikaturaal cliché is dat bovendien niet klopt. Hoe lang je op een plek woont heeft een veel grotere invloed op je sociale leven dan of je in een stad of dorp woont. En nog veel belangrijker is natuurlijk je eigen opstelling en bereidheid om op mensen af te stappen, je aan te sluiten bij verenigingen of andere manieren te vinden om een actief deel te worden van het sociale weefsel dat elk dorp en stad is.
Een echte Heezenaar zal ik nooit worden. Daarvoor moet je hier geboren zijn, als ik het goed begrijp. Maar waarom zou je je ook druk maken over of je wel een ‘echte Hizzerse’ bent of niet? Een van de fijne dingen van het ouder worden is dat je je niet meer zo druk maakt over wat anderen van je vinden, al zal dat niet voor iedereen gelden natuurlijk.
Laat ik afsluiten met dat ik me graag in blijf zetten voor Heeze-Leende en in het bijzonder voor het behoud van onze fijne, groene omgeving. Daar zijn bij het IVN en GroenLinks Heeze-Leende, waar ik actief ben, mogelijkheden genoeg voor. Met de bossen en heidevelden zo dichtbij ben ik hier helemaal op mijn plek.
